Pałac w Miedziance

1. Palac Miedzianka w latach 1916-19252. Pałac w Miedziance w latach 1930-19393. Pałac w Miedziance w 19671. Palac Miedzianka w latach 1916-19252. Pałac w Miedziance w latach 1930-19393. Pałac w Miedziance w 19671. Palac Miedzianka w latach 1916-1925

2. Pałac w Miedziance w latach 1930-1939

3. Pałac w Miedziance w 1967PAŁAC W MIEDZIANCE:
Przyjmuje się, że w 1353 r. na terenie obecnej Miedzianki książę świdnicki Bolko II wzniósł zamek. W tym zapisie co niektórzy dopatrują się, że być może chodzi jednak o zamek Bolczów koło Janowic Wielkich, bowiem usytuowania późniejszego pałacu w Miedziance z pewnością nie odpowiadało średniowiecznym wymaganiom obronnym. Hans Dypold przebudował w 1518 r. gruntownie zamek czy też raczej zameczek, nadając mu architektoniczny charakter renesansowy i przekształcając go tym samym w pałac. Kolejnym właścicielem był Alex Holzschau, a od 1537 r. właścicielem zamku był sekretarz stanu króla polskiego, krakowianin, Justus Ludwig Decius. Następnie właścicielami pałacu byli z kolei kupcy jeleniogórscy, Hans i Franz Hellmann – do 1543 r. W 1562 r. posiadłość kupiła rodzina Schaffgotschów. W 1598 r. za 25 tysięcy talarów majątek przejął George von Furst. W czasie wojny trzydziestoletniej, 9 czerwca 1637 roku żołnierze chorwaccy spalili całkowicie Miedziankę. Domy zbudowane z drewna, jak również gontowe i słomiane dachy szybko padły ofiarą płomieni. Wówczas zniszczeniu uległ też pałac ale wkrótce został odbudowany. W 1728 r. Miedzianka została ponownie zniszczona w wyniku pożaru. Odbudowa trwała do 1752 r. W 1768 r. Miedzianka stała się własnością tajnego pruskiego ministra stanu, Hansa Heinricha von Churschwandt. Wdowa po nim, hrabina von Nimptsch, odziedziczyła posiadłość i poślubiła Wilhelma von Schlabrendorf. Sprzedali oni majątek w 1780 r. pruskiemu kapitanowi królewskiemu, Ernestowi Hermannowi von Koelichen und Rustern. Kolejną właścicielką, w 1802 r., została hrabina Ernestine von Matuschka, a w 1811 r. majątek przeszedł na własność syna hrabiego Gustava Maria von Matuschka. W latach 1813 – 1819 z jego polecenia wybudowano nowy pałac w stylu klasycystyczno-biedemeierowskim, który sprzedał on następnie hrabiom von Stolberg z Janowic.
W „Kronice Miedzianki” autorstwa Dory Puschmann możemy przeczytać następującą historię związaną z pałacem: „W pałacu pod koniec pierwszej wojny światowej mieszkało dwóch kawalerów jak również dwie niezamężne siostry wraz z dwórkami i służącymi. Bracia, już w przekroczonym wieku, uchodzili za dziwaków, którzy lubili wypić. Kiedyś popijali sobie w winiarni do późnej nocy, lekko uskrzydleni osiągnęli pałac po ciemku. W drodze do sypialni – wtedy nie było jeszcze światła elektrycznego – zderzył się jeden z braci z rurą od pieca. Rura się obluzowała i rozłączyła osypując bratu całą twarz i jasny garnitur. Gdy w końcu zapalono świece, ujrzał on w dużym lustrze postać czarnego mężczyzny, którego nie mógł poznać. Sądził, że ma do czynienia z rabusiem. Chwycił więc z szuflady sekretarzyka pistolet i wystrzelił do postaci w lustrze, którego odłamki rozprysły się po pokoju. Dopiero po tym się opamiętał i uspokoił nadbiegającą z parteru służbę i zaprowadził porządek. Na drugi dzień serdecznie śmiano się w pałacu z rzekomego rabusia.”
Dnia 12 października 1924 r. wieczorem w domu nr 84 wybuchł pożar i zaczął się szybko rozprzestrzeniać. W Miedziance po pożarze zachował się doskonale jedynie pałac. Po 1945 r. w pałacu zorganizowano radziecką administrację kopalni uranu a później polską administrację i stołówkę kopalni miedzi. W 1958 r. pożar zniszczył dach pałacu. Ponieważ wyczerpały się bogactwa naturalne w kopalniach, miasteczko zaczęło się wyludniać. Około 1972 r. rozpoczął się proces rozbiórki i likwidacji budynków Miedzianki, w tym również pałacu. Do dziś zachowała się jedynie brama, a właściwie jej fragment, pamiętająca czasy świetności pałacu. Uważni mogą jeszcze odnaleźć pozostałości piwniczek pałacowych.
Na jednej ze starych map zaznaczony jest zamek. Naniesiony on jest w zupełnie innym miejscu niż pałac w Miedziance. Ze względu na jego lokalizację istnieją domniemania, że zamek ten strzegł przeprawy przez Bóbr i był innym obiektem niż ten w Miedziance.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Zabytki. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz